هندونه ی من

اینجا توی بیمارستان بستری شدی .خیلی بد بود ازغصه دلم داشت می ترکید.وقتی از بیمارستان مرخص شدب بابا برات عقیقه کرد.

خیلی بی قراری کردم خودمم نمی فهمیدم با صدای بلند جلوی در اتاق شستشوی معده گریه میکردم و قربون صدقه ات می رفتم .آخه صدای جیغت میومد ..هیچ وقت اینجوری گریه نمیکنی تو فوق العاده خودداری من می شناسمت.اخر پرستارها به مامانی گفتن اینو ببربد.خودم و کشتم .الهی هیچ مامانی مریضی بچه شو نبینه.